Ivan Bunin: najlepsze wiersze i proza

Ivan Alekseevich Bunin - słynny rosyjskipisarz i poeta, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli literatury Srebrnego Wieku. Za swoje utwory i najlepsze wiersze Bunin otrzymał Puszkin i Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury.

Biografia: dzieciństwo i młodzież

Ivan Bunin urodził się 10 października w mieście Woroneż1870 rok. Jego rodzina należała do szlacheckiej rodziny szlacheckiej (jednym z przodków pisarza jest Wasilij Żukowski, poeta i mentor samego Aleksandra Puszkina). Jednak w momencie narodzin Iwana rodzina Bunin zubożała i straciła dawną świetność. Ojciec przyszłego pisarza, Aleksiej Nikołajewicz, był prostym urzędnikiem. Rodzina, składająca się z matki, ojca, samego Iwana, a także jego dwóch starszych braci, wynajęła mieszkanie w domu numer 3 na ulicy Bolshaya Dvoryanskaya.

W rodzinie kochali i cenili literaturę, rodziców ibracia często czytają na głos dzieła Puszkina i jego najlepsze wiersze. Bunin w domu z pomocą nauczyciela uczył się łaciny i dużo czytał. W tym czasie rodzina już nie mieszkała w Woroneżu, ale w majątku rodzinnym w Orel.

W 1881 roku przyszły pisarz wkroczył do Yeletskayamęski gimnazjum, ale nie ukończył szkoły aż do ukończenia szkoły - w 1886 r. wrócił do domu na ferie zimowe i postanowił nie wracać, za co został wydalony. Bunin kontynuował naukę w domu, jego brat został jego nauczycielem.

W wieku 16-17 lat Iwan zaczął poważniepróbujcie się w literaturze, pisali powieści i wiersze i wysyłali je do publikacji w różnych czasopismach. Jednym z najlepszych wierszy Bunina z tego okresu jest "żebrak z wioski".

Kreatywność

Pierwsza kolekcja poety została opublikowana w 1891 roku,po którym Bunin szybko stał się znany w środowisku literackim. Poznał i komunikował się z krytykami, publicystami i innymi pisarzami oraz poetami, pracował w redakcji pisma "Orłowski Vestnik" i odwiedził krąg literacki.

Sześć lat po pierwszej publikacji ukazała się książka "To the End of the World". W tym czasie pisarz zaczął tłumaczyć wiersze zagranicznych poetów - Byrona, Mickiewicza, Petrarki i innych.

Według krytyków najlepsze wiersze Buninazostały napisane w latach 1898-1903. Poeta otrzymał Nagrody Puszkina i Nobla za kolekcje "Pod gołym niebem" i "Listopad", opublikowane w 1898 i 1900 roku. Ale zawarte w nich wiersze nie były popularne wśród czytelników, ponieważ wiersze poświęcone naturze i krajobrazom były uważane za staroświeckie.

W ostatnich dekadach swojego życia napisał Buningłównie proza. Tak więc, w latach 1910-1915, kiedy opowiadania "Łatwy oddech", "Sir z San Francisco" i "Gramatyka miłości" zostały opublikowane, są uważane za szczyt jego literackiej kariery.

Krytyka

Słynni krytycy literaccy zauważają to, co najlepszeWiersze Bunina są niezwykle malownicze, a ich ilustracjami mogą być obrazy Nesterova. Poeta utalentowany do swoich prac wybrał słowa dokładnie odzwierciedlające znaczenie, które chciał przekazać.

Duża część pracy pisarza jest oddany do tematu uczuć i miłości. Jednym z najlepszych jest uważany za historia „The Gentleman z San Francisco” precyzja uderzające i wyrazisty język narracji.

Styl Bunina znacznie różnił się od kreatywnościinni pisarze tamtych czasów, sam poeta uważał się za wolny od wszelkich tendencji literackich. Krytycy uważają, że w pracach Bunina nie ma typowego jasnego systemu, jego praca jest niejednoznaczna i nie może być dokładnie opisana żadnym jednym terminem.